Redaktor naczelny

 Pasjonat kultury azjatyckiej z głębokim uznaniem dla różnorodnych filozofii świata. Z wykształcenia psycholog i filolog - koreanista. W sercu programista (gł. na Androida) i gorący entuzjasta technologii. W chwilach spokoju hołduje zdyscyplinowanemu stylowi życia, głęboko wierząc, że wytrwałość, nieustający rozwój osobisty i oddanie się swoim pasjom to mądra droga życia.

Osobiste motto:

"Najpotężniejszą siłą we wszechświecie jest procent składany." - Albert Einstein (prawdopodobnie)

  Mike Soray

     (aka Michał Sobieraj)

Zobacz podobne artykuły

Zatem mamy teraz erę Reiwa od 2019 roku. Co to znaczy dokładniej?
 

Tradycja nazewnictwa - złamana

Era Reiwa, rozpoczynająca się 1 maja 2019, wyznacza znaczący moment w historii nazewnictwa japońskich epok. Po raz pierwszy nazwa ery została zainspirowana japońską, a nie chińską klasyką literacką. Charakteryzująca się znakami kanji "令" (rei) i "和" (wa), Reiwa czerpie z poematu o kwitnących śliwach, pochodzącego z "Man’yōshū", najstarszej istniejącej kolekcji japońskiej poezji.

Choć Reiwa w kontekście literackim oznacza "szczęśliwą" lub "pomyślną" harmonię, niektórzy zwracają uwagę na inne konotacje znaku "令", które mogą oznaczać "rozporządzenie" lub "nakaz". Podobne konotacje ma też znak "和", używany w słowie "Yamato", dawnej nazwie Japonii, kojarzonej z militarnym aspektem historii kraju.

Symbol nowego początku

Nazwa nowej ery ma ogromne znaczenie. Podobnie jak poprzednie ery, Reiwa ma symbolizować nowy początek i kierunek dla Japonii. Premier Japonii wskazał, że nowa era powinna odzwierciedlać dumę z historii i tradycji kraju, a także nadzieję na przyszłość.

Reiwa, podobnie jak poprzednie ery, będzie z czasem kojarzona z ważnymi wydarzeniami krajowymi i międzynarodowymi. Era Meiji (1868-1912) jest pamiętana jako czas modernizacji, Showa (1926-1989) – za szybki rozwój gospodarczy, ale również za japoński militarizm i II wojnę światową. Era Heisei (1989-2019) przyniosła koniec bańki gospodarczej i trudne relacje z Chinami, a także została naznaczona atakiem terrorystycznym w metrze w Tokio, trzęsieniem ziemi w Kobe oraz katastrofą w Fukushimie w 2011 roku.

Kontrowersje

Chociaż wiele osób entuzjastycznie przyjęło nazwę nowej ery, niektórzy krytykują ją jako powrót do prewojennej monarchii. Kwestionuje się również potrzebę systemu er w nowoczesnym społeczeństwie. Hiroshi Kozen, emerytowany profesor literatury chińskiej na Uniwersytecie w Kioto, zauważa, że system er powinien odzwierciedlać pragnienia ludzi, a dyskusja na ten temat jest niezbędna. Dyskusji na obecną chwilę żadnej nie było.

Krytycy zwracają uwagę, że nazwa "Reiwa" może być odczytywana jako próba nawiązania do "lepszych" czasów przeszłości, co może sprzyjać rosnącemu konserwatyzmowi i nacjonalizmowi. W kontekście globalnych wyzwań, takich jak zmiany klimatyczne, napięcia międzynarodowe i przemiany społeczno-ekonomiczne, taka perspektywa może wydawać się nieadekwatna dla pilnych, współczesnych problemów społecznych i środowiskowych Japonii.

Era Reiwa rozpoczyna się w momencie, gdy Japonia zmaga się z wieloma wyzwaniami, takimi jak starzenie się populacji, konieczność reformy gospodarczej i adaptacji do szybko zmieniającego się świata technologicznego. W tym kontekście, nazwa "Reiwa", wywołując nostalgię za tradycją i harmonią, może być postrzegana jako niepełna reprezentacja rzeczywistości, w której nowoczesna Japonia musi znaleźć równowagę między szacunkiem dla przeszłości a dynamicznym i nieprzewidywalnym przyszłym kierunkiem.

□ Okres Reiwa

(令和時代, Reiwa jidai)

   Lata: od 2019 r.

"Reiwa" oznacza "piękna harmonia". Kanji "令" (rei) może być interpretowany jako "piękny" lub "dobry", a "和" (wa) jako "harmonia" lub "pokój".

Okres Reiwa rozpoczął się wraz z wstąpieniem na tron cesarza Naruhito w 2019 roku. Jest to czas refleksji nad przeszłością i spojrzenia w przyszłość, z nadzieją na pokój i postęp.
 

Współczesna Japonia stoi przed wieloma wyzwaniami, w tym przed dalszym starzeniem się społeczeństwa, zmianami klimatycznymi i koniecznością dostosowania się do szybko zmieniającego się globalnego środowiska.
 

W okresie Reiwa Japonia koncentruje się na innowacjach technologicznych i zrównoważonym rozwoju, dążąc do harmonijnego współistnienia z naturą i resztą świata. Jest to czas, w którym Japonia nadal odgrywa ważną rolę na arenie międzynarodowej, zarówno gospodarczo, jak i kulturowo.

□ Okres Heisei

(平成時代, Heisei jidai)

   Lata: 1989 – 2019 r.

"Heisei" oznacza "osiągnięcie pokoju". Kanji "平" (hei) oznacza "pokój" lub "spokój", a "成" (sei) oznacza "osiągnąć" lub "zrealizować".

Okres Heisei rozpoczyna się po śmierci cesarza Hirohito. Był to czas stawiania czoła nowym wyzwaniom gospodarczym, w tym stagnacji i bańce spekulacyjnej w latach 90.

Era Heisei to także czas ogromnego postępu technologicznego i dalszej globalizacji. Japonia umacniała swoją pozycję jako lider w dziedzinie innowacji technologicznych.

Okres ten był również świadkiem znaczących zmian społecznych, w tym starzenia się społeczeństwa i zmian demograficznych. Kluczowymi wydarzeniami były też katastrofy naturalne, takie jak trzęsienie ziemi w Kobe w 1995 roku i wielka trzęsienie ziemi i tsunami w 2011 roku.

□ Okres Showa

(昭和時代, Showa jidai)

   Lata: 1926 – 1989 r.

"Showa" oznacza "jasny pokój". Kanji "昭" (sho) oznacza "jasny", a "和" (wa) oznacza "pokój" lub "harmonia".

Okres Showa obejmuje zarówno czas II wojny światowej, jak i powojenny boom gospodarczy. Był to okres dramatycznych zmian, od totalitarnej ekspansji przed i w trakcie wojny, po pokojową odbudowę i wzrost ekonomiczny. W tym okresie (jak i wcześniejszym, Taisho) Japonia dopuściła się wielu zbrodni na terenach okupowanych, stanęła po stronie hitlerowskich Niemiec, propagowała japoński nazizm. Choć po 1945 r. jest to kraj pacyfistyczny, to jednak bardzo wiele z problemów przeszłości to nadal kwestie nierozwiązane a podejście rewizjonistyczne, na większą lub mniejszą skalę, jest niekiedy nadal widoczne.

Po wojnie Japonia doświadczyła znacznego wzrostu gospodarczego, stając się jedną z największych gospodarek świata. Rozwój technologii, przemysłu i eksportu był kluczowym elementem tego sukcesu.

Okres Showa to także czas znaczących zmian społecznych i politycznych, w tym wprowadzenia nowej pokojowej konstytucji i rozwój demokracji. W tym też okresie rozwinęła się japońska popkultura, która później miała zdobyć świat - manga, anime, gry video począwszy od Nintendo i Segi, po gatunki j-RPG i tytuły takie, jak pierwsze Final Fantasy.

□ Okres Taisho

(大正時代, Taisho jidai)

   Lata: 1912 – 1926 r.

"Taisho" oznacza "wielką prawość". Kanji "大" (tai) oznacza "wielki", a "正" (sho) oznacza "prawidłowy" lub "sprawiedliwy".

Okres Taisho to czas, kiedy demokratyzacja i liberalizacja polityczna postępowały, częściowo pod wpływem sukcesów ery Meiji oraz zmian społecznych po I wojnie światowej.

To był również okres rozwoju kultury i sztuki, z widocznymi wpływami zachodnimi w literaturze, malarstwie i teatrze. Była to era zwiększonej świadomości społecznej i kulturalnej.

Okres Taisho przyniósł również wyzwania, takie jak katastrofa gospodarcza i rosnące napięcia polityczne, które ostatecznie doprowadziły do zwiększenia wojskowego i autorytarnego podejścia w następnej erze.

□ Okres Meiji

(明治時代, Meiji jidai)

   Lata: 1868 – 1912 r.

"Meiji" oznacza "oświecona władza". Kanji "明" (mei) oznacza "jasny" lub "oświecony", a "治" (ji) oznacza "rządzić". Nazwa ta odzwierciedla aspiracje reformowania kraju i przywrócenia władzy cesarskiej.

Okres Meiji rozpoczyna się od restauracji Meiji, która oznaczała powrót władzy do cesarza i zakończenie shogunatu Tokugawa. Był to czas intensywnej modernizacji i zachodniej industrializacji.

W okresie Meiji Japonia przeszła głębokie zmiany społeczne i polityczne, wprowadzając konstytucję i parlamentarny system rządzenia. Reformy obejmowały również edukację, prawo i wojskowość.

Era Meiji to także okres otwarcia Japonii na świat i aktywnego uczestnictwa w międzynarodowych stosunkach politycznych i handlowych, co znacząco przyczyniło się do wzrostu jej statusu jako nowoczesnego państwa.

□ Okres Edo (Tokugawa)

(江戸時代, Edo jidai)

   Lata: 1603 – 1868 r.

Nazwa "Edo" pochodzi od miasta Edo, obecnie znanego jako Tokio, które było stolicą shogunatu Tokugawa.

Okres Edo jest znany z długotrwałego pokoju i stabilności, osiągniętego przez ścisłą kontrolę społeczną i polityczną shogunatu Tokugawa. Był to czas izolacji Japonii od reszty świata (polityka “sakoku”, 鎖国), ograniczającej wpływy zewnętrzne i handel zagraniczny.
 

Mimo izolacji, okres Edo był również okresem intensywnego rozwoju kultury, zwłaszcza wśród klasy kupieckiej. To wtedy narodziły się takie formy artystyczne jak ukiyo-e (drzeworyty), literatura kabuki i bunraku (teatr lalkowy).

W okresie Edo nastąpił wzrost populacji i urbanizacji, a także rozwój edukacji i wyrafinowanej kultury miejskiej. Pomimo stabilności, okres ten kończy się znaczącymi zmianami politycznymi i społecznymi, które doprowadziły do wejścia w okres odrodzenia Meiji i zakończenia epoki shogunatu.

□ Okres Azuchi-Momoyama

(安土桃山時代)

   Lata: 1568 – 1600 r.

Nazwa "Azuchi-Momoyama" pochodzi od zamków Azuchi i Momoyama, które były ważnymi centrami politycznymi w tym czasie. Zamek Azuchi był rezydencją Ody Nobunagi, a zamek Momoyama rezydencją Toyotomi Hideyoshi.

To był okres zjednoczenia Japonii pod władzą Ody Nobunagi i jego następcy, Toyotomi Hideyoshi. Ich działania doprowadziły do zakończenia długotrwałych wojen domowych i ustanowienia silniejszej centralnej władzy.Żył też wtedy najsławniejszy samuraj: Miyamoto Musashi.

W okresie Azuchi-Momoyama nastąpił rozwój wyrafinowanej kultury dworskiej oraz imponujących dzieł architektonicznych, w tym monumentalnych zamków, które służyły zarówno celom obronnym, jak i reprezentacyjnym.

Ten okres charakteryzował się również większą otwartością na kontakty z Zachodem i wprowadzeniem nowych technologii, takich jak broń palna. Był to jednak również czas, który zapowiadał następujący po nim okres izolacji, jaki nastąpił za shogunatu Tokugawa.

□ Okres Muromachi (Ashikaga)

(室町時代, Muromachi jidai)

   Lata: 1336 – 1573 r.

Nazwa "Muromachi" pochodzi od dzielnicy Muromachi w Kioto, gdzie Ashikaga Takauji, założyciel shogunatu Ashikaga, umieścił swoją siedzibę. Kanji "室町" (Muromachi) odnoszą się do tej lokalizacji.

Okres Muromachi rozpoczyna się od założenia shogunatu Ashikaga. Był to czas konfliktów i wewnętrznych walk politycznych, a także okres, w którym słabł centralny autorytet shoguna na rzecz regionalnych panów feudalnych, daimyō.
 

Mimo niepokojów politycznych, to był również okres rozkwitu kultury i sztuki, zwłaszcza tradycji ceremonialnego picia herbaty, inkowieckiej kaligrafii i malarstwa, oraz teatru Nō. Sztuka okresu Muromachi charakteryzowała się większą prostotą i subtelnością uwidaczniając tym wpływy zen.

W okresie Muromachi nastąpił również rozwój handlu zagranicznego, szczególnie z Chinami i krajami południowo-wschodniej Azji. To także czas pierwszych kontaktów z Europejczykami – Portugalczykami, którzy przybyli do Japonii w 1543 roku.

□ Okres Kamakura

(鎌倉時代, Kamakura jidai)

   Lata: 1185 – 1333 r.

Nazwa "Kamakura" pochodzi od miasta Kamakura, które stało się politycznym centrum Japonii w tym okresie. Kanji "鎌倉" (Kamakura) odnoszą się do tego geograficznego miejsca.

Okres Kamakura to czas, kiedy władza przeszła z rąk arystokracji dworskiej w ręce klas wojowników. Rozpoczęło to erę dominacji samurajów w historii Japonii.

Minamoto no Yoritomo ustanowił shogunat Kamakura, pierwsze militarno-feudalne rządy w historii Japonii. To był początek nowej formy rządów, w których shogun był de facto władcą kraju, mimo formalnej władzy cesarza.

W okresie Kamakura nastąpił rozwój kultury samurajów, ze szczególnym naciskiem na kodeks bushidō. Był to również czas, kiedy buddyzm Zen i buddyzm Czystej Krainy (Jōdo) stały się popularne wśród wszystkich klas społecznych, wnosząc nowe aspekty do japońskiej duchowości i kultury.

□ Okres Heian

(平安時代, Heian jidai)

   Lata: 794 – 1185 r.

Nazwa "Heian" pochodzi od Heian-kyō, obecnie znanego jako Kioto, który był stolicą Japonii w tym okresie. Kanji "平安" (Heian) oznaczają "pokój" i "spokój".

Okres Heian jest uważany za złoty wiek japońskiej kultury, sztuki i literatury. To w tym czasie powstały takie dzieła jak "Opowieści Genji" autorstwa Murasaki Shikibu, uznawane za jedno z pierwszych powieści na świecie.

Charakterystyczną cechą okresu Heian była wyrafinowana kultura dworska, która kładła nacisk na estetykę, poezję i ceremonie. Mimo że formalna władza pozostawała w rękach cesarza, rzeczywista władza polityczna zaczęła przechodzić w ręce arystokracji i rodów wojennych.

Okres Heian przyniósł także rozwój japońskich form buddyzmu, takich jak Tendai i Shingon. W sztuce dominowały subtelność, elegancja i szczegółowość, co odzwierciedlało wyrafinowanie i gust arystokracji Heian.

□ Okres Nara

(奈良時代, Nara jidai)

   Lata: 710 – 794 r.

Nazwa "Nara" pochodzi od miasta Nara, które było stolicą Japonii w tym okresie. Kanji "奈良" (Nara) odnosi się do geograficznej lokalizacji i nie ma bezpośredniego tłumaczenia związanego z charakterystyką epoki.

Okres Nara jest znany z ustanowienia pierwszej stałej stolicy Japonii w Nara. Był to czas konsolidacji politycznej, rozwoju kultury i sztuki, inspirowanych głównie przez chiński model państwa. Wprowadzono teżsystem Ritsuryō, który opierał się na chińskim systemie prawnym. System ten regulował aspekty życia politycznego, społecznego i gospodarczego, ustanawiając centralizowaną, biurokratyczną formę rządu.

Buddyzm odgrywał ważną rolę w życiu kulturalnym i religijnym. Powstały wtedy liczne świątynie, a sztuka buddyjska osiągnęła szczyt swojego rozwoju. Z okresu Nara pochodzą niektóre z najważniejszych dzieł japońskiej sztuki i literatury, w tym pierwsze dzieła literackie zapisane w japońskim języku.

□ Okres Asuka

(飛鳥時代, Asuka jidai)

   Lata: 538 – 710 r.

Nazwa "Asuka" pochodzi od regionu Asuka, który był centrum politycznym i kulturalnym Japonii w tym okresie. Kanji "飛鳥" (Asuka) nie mają bezpośredniego tłumaczenia związanego z charakterystyką epoki, ale odnoszą się do geograficznego obszaru o tej samej nazwie.
 

Okres Asuka to czas, kiedy nastąpiła dalsza centralizacja władzy oraz oficjalne wprowadzenie buddyzmu do Japonii. Buddyzm, przywieziony z Korei, miał duży wpływ na japońską kulturę, sztukę i religię.

Sztuka okresu Asuka charakteryzowała się silnymi wpływami kontynentalnymi i rozwojem unikalnego stylu. Powstały wtedy pierwsze wielkie świątynie buddyjskie, a także liczne rzeźby i dzieła sztuki sakralnej.
 

W okresie Asuka dokonały się kluczowe zmiany w strukturze politycznej i społecznej, które przyczyniły się do kształtowania się klasycznego państwa japońskiego. Powstały wtedy fundamenty dla późniejszego systemu Ritsuryō, który zorganizował japońskie społeczeństwo według surowych kodeksów prawa i administracji.

□ Okres Kofun

(古墳時代, Kofun jidai)

   Lata: Około 250 – 538 r.

Nazwa "Kofun" pochodzi od charakterystycznych grobowców tego okresu. Kanji "古" (ko) oznacza "stary", a "墳" (fun) oznacza "kopiec grobowy". Okres Kofun, czyli "okres starych grobowców", jest nazwany od tych monumentalnych struktur grobowych, które miały duże znaczenie dla społeczeństwa i kultury tamtych czasów.

Okres Kofun jest znany z rozwoju dużych grobowców kopcowych, nazywanych kofunami. Te imponujące konstrukcje były przeznaczone dla elity, w tym dla przywódców klanów, co wskazuje na coraz silniejszą centralizację władzy i rosnącą hierarchię społeczną.

W tym okresie zaczęła się kształtować forma protopaństwa, z wyraźnymi strukturami władzy. Był to czas, kiedy Japonia zaczęła rozwijać swoją unikalną tożsamość, odróżniając się od wpływów kontynentalnych. W okresie Kofun miały miejsce istotne zmiany w sztuce, religii i społeczeństwie.

Choć okres Kofun charakteryzował się większą izolacją od kontynentu azjatyckiego w porównaniu z okresem Yayoi, kontakty te nie zostały całkowicie zerwane. Wpływy kulturowe z Korei i Chin nadal były obecne, choć w mniejszym stopniu, wpływając na rozwój kulturowy i technologiczny w Japonii.

□ Okres Yayoi

(弥生時代, Yayoi jidai)

   Lata: Około 300 p.n.e. – 250 n.e.

Nazwa "Yayoi" pochodzi od dzielnicy Tokio, gdzie w 1884 roku odkryto charakterystyczne artefakty tej epoki. Kanji "弥" (ya) ma znaczenie "więcej i więcej", a "生" (yoi) oznacza "życie" lub "narodziny". Nazwa sugeruje rozkwit i rozwój, co odzwierciedla znaczące zmiany społeczne i technologiczne tego okresu.

Okres Yayoi to czas znaczących przemian społecznych i technologicznych w Japonii. Najważniejszą zmianą było wprowadzenie uprawy ryżu, co miało ogromny wpływ na społeczność i organizację społeczeństwa. Zaczęły powstawać większe, bardziej zorganizowane społeczności, a wraz z nimi rozwijała się metalurgia, zwłaszcza obróbka brązu i żelaza.

W okresie Yayoi zaczęły kształtować się wstępne formy państwowości. Społeczeństwo stawało się coraz bardziej złożone, a hierarchizacja doprowadziła do powstania pierwszych form rządów plemiennych i klanowych. W tym czasie kształtowały się także wzorce władzy i wpływy, które z czasem doprowadziły do powstania państwa japońskiego.

Okres Yayoi to również czas wzrostu kontaktów z kontynentem azjatyckim, zwłaszcza z Koreą i Chinami. Te kontakty wprowadziły do Japonii nowe technologie, idee i wzorce kulturowe, które miały znaczący wpływ na dalszy rozwój japońskiej społeczności i kultury. Wpływy te były widoczne w sztuce, rzemiośle, jak również w systemach politycznych i religijnych.

□ Okres Jomon

(縄文時代, Jōmon jidai)

   Lata: Około 14 000 – 300 p.n.e.

Nazwa "Jomon" (縄文) pochodzi od charakterystycznego stylu ceramiki znalezionego w tym okresie. Kanji "縄" (jō) oznacza "sznur", a "文" (mon) oznacza "wzór" lub "ornament". Ceramika Jomon jest znana ze swoich wzorów tworzonych przez odciskanie sznurów na glinie, co dało nazwę całej epoce. Okres ten został tak nazwany przez amerykańskiego zoologa, archeologa, orientalistę Edwarda S. Morse'a, który odkrył taką ceramikę podczas wykopalisk w Omori w 1877 roku.

Okres Jomon jest uznawany za początek stałego osadnictwa na terenie Japonii. Charakteryzował się on kulturą łowiecko-zbieracką, z początkami rolnictwa i stałego osadnictwa. Ludność żyła w małych społecznościach, budując ziemianki oraz zajmując się zbieractwem, polowaniem, rybołówstwem i prymitywnym rolnictwem.

Sztuka okresu Jomon jest wyjątkowa ze względu na swoją ceramikę, uważaną za jedną z najstarszych na świecie. Oprócz ceramiki, ludność Jomon tworzyła figurki zwane "dogū", które prawdopodobnie miały znaczenie rytualne. Był to także okres, w którym zaczęły się kształtować wczesne formy wierzeń i rytuałów religijnych.

Okres Jomon odznaczał się znaczną różnorodnością środowiskową. Zmiany klimatyczne i różnorodność lokalnych środowisk doprowadziły do rozwoju różnych kultur regionalnych w Japonii. Z biegiem czasu, pod koniec okresu Jomon, zaczęły pojawiać się pierwsze wpływy z kontynentu azjatyckiego, co zapowiadało zmiany, które miały nastąpić w kolejnym okresie Yayoi.

Historyczna układanka

Historia każdego kraju, to po prostu zbiór opowieści o ludziach. Czy te opowieści są barwne i interesujące zależy głównie od opowiadającego. Historia japońska wydaje się wyjątkowo wciągająca. Gdziekolwiek człowiek nie spojrzy, tam spotyka opowieść ciekawą, inspirującą, barwną, choć często mroczną i makabryczną. Czemu akurat Japonia? Może Japończycy szczególnie interesująco potrafią opowiadać. Może zwracają uwagę akurat na to, co w naszych czasach się podoba? Może strategia 'Cool Japan' (polityka promowania kultury japońskiej za granicą przez ostatnie 20 lat) tu zadziałała? Nie wiem. Wiem za to, że na którejkolwiek stronie nie otworzę tej, czy owej książki historycznej o Japonii, odkrywam tam zdarzenie, które mnie porywa. Odkrywam ludzi w tych opowieściach, jakże różnych od nas, ale jednocześnie tak prawdziwych, że człowiek chce wiedzieć - co dalej?, jak ta historia się skończyła?, jak później potoczył się los tych ludzi?

Czytając o historii Japonii, obcując z jej literaturą i filozofią, czy po prostu czytając mangę lub oglądając film, czy anime - spotykamy na każdym kroku określenia typu: "za czasów państwa Nara", "w okresie Heian", podczas "Sengoku", czy "w czasach Edo". To nie tylko określenia, mówiące w jakich latach dany film, czy powieść się dzieje. To cały zbiór informacji o świecie przedstawionym - jego ludziach i miejscach, technologii i polityce, nurtach i meandrach. I wcale nie trzeba być wielkim znawcą historii Japonii i studiować ją latami, aby umieć zrozumieć te odwołania z korzyścią dla ogólnego pojmowania treści całego filmu, mangi, czy gry. Czasem wystarczy tylko umieć sobie na osi dziejów Japonii coś umiejscowić, mieć świadomość, jakie najważniejsze wydarzenia, czy odkrycia miały wtedy miejsce, by wejść na zupełnie nowy poziom rozumienia. Taki też cel stawiamy sobie w dzisiejszym artykule. Nie sprawi on, że Czytelnik zrozumie głęboko realia danego okresu, ale raczej ma za cel poukładanie wszystkiego w logiczną całość i uwypuklenie najważniejszych cech danego okresu, aby go łatwiej zapamiętać i ustawić w zrozumiałej kolejności.

Spójrzmy z lotu ptaka na historię Japonii, przez wszystkie historyczne ery po kolei, aby ułożyć sobie w głowie kolejność przemian tego kraju i umieć z większą łatwością umiejscowić sobie poszczególne wydarzenia, bitwy, czy przełomy w szerszym kontekście ciągu dziejowego Japonii.

Poniżej skromna próba uporządkowania wizualnie japońskich jidai.

Dziś mamy 15-tą erę

Koncept Ery w Japońskiej Historii

W japońskiej historiografii, długie okresy historyczne są określane jako "jidai" (時代). Kanji "時" (ji) oznacza "czas" lub "epokę", a "代" (dai) oznacza "generację" lub "okres". Termin "jidai" dosłownie oznacza "epoka" lub "okres czasu". Jest to kluczowy element w organizacji przeszłości Japonii, pozwalający na podział historii na wyraźnie zdefiniowane etapy, z których każdy ma swoje cechy szczególne i znaczenie. System ten różni się od "nengō", który odnosi się do konkretnych nazw lat i jest związany z rządami cesarzy. "Jidai" pozwala historykom i badaczom na klasyfikację i analizę długich okresów w historii Japonii, a każdy z tych okresów odzwierciedla istotne zmiany w społeczeństwie, kulturze, polityce i gospodarce.

Kto i jak ustala, że zmienia się era?

W japońskiej historii, zmiana długich okresów historycznych, określanych jako "jidai", często wiąże się z istotnymi zmianami społecznymi, politycznymi lub kulturowymi. Te okresy nie są oficjalnie ustalane przez cesarza lub rząd, lecz raczej wyłaniają się jako wynik retrospektywnej analizy historycznej. Na przykład, historycy mogą zdefiniować okres na podstawie dominującej formy rządu, ważnych wydarzeń historycznych, czy zmian w społeczeństwie i kulturze. Tak często było w przeszłości, ale nie zawsze. Okres Jidai może też być arbitralnie zmieniony przez cesarza. Na przykład w XX wieku okres Showa to po prostu lata panowania 124-tego cesarza Japinii - Hirohito. Również w roku 

Z drugiej strony, system "nengō" dotyczy konkretnych lat. Można zatem zapisać rok 2010 (w europejskim nazewnictwie) w ten sposób: H22 (czyli Heisei 22, bo jest to 22-gi rok ery Heisei, która zaczęła się w 1989 roku).

Podział na "jidai" jest więc bardziej ogólny i oparty na retrospekcyjnej analizie historycznej, podczas gdy "nengō" jest konkretną nazwą roku lub serii lat, oficjalnie ustanawianą przez cesarza lub kalendarz. W naszym artykule będziemy skupiać się na "jidai", czyli długich okresach historycznych, mając świadomość, że istnieją również inne sposoby klasyfikacji i podziału historii Japonii.

Napisz do nas...

Ciechanów, Polska

dr.imyon@gmail.com

___________________

inari.smart

Chcesz się podzielić swoimi przemyśleniami czy uwagami o stronie lub apce? Zostaw nam wiadomość, odpowiemy szybko. Zależy nam na poznaniu Twojej perspektywy!