„Parasite Eve” – Mitochondrialna Ewa w japońskiej opowieści o buncie ciała

Innowacje mitochondrialnego horroru

W świecie japońskich powieści sci-fi końcówki minionego wieku, na uwagę zasługuje "Parasite Eve". Jest to powieść autorstwa Hideaki Seny, która jest nie tylko fundamentem pod ważną serię w kulturze popularnej (film, gry, manga), ale również jest kamieniem milowym w sposobie, w jaki nauka może inspirować horror. Opowiadając historię o mitochondriach, które zaczynają buntować się przeciwko swoim ludzkim gospodarzom, Sena stworzył nie tylko fascynującą opowieść, ale również podłoże dla szerokiej dyskusji o tym, co właściwie wynika ze współczesnej wiedzy biologicznej. To właśnie ta książka z 1995 roku zapoczątkowała serię, która rozszerzyła te idee na nowe media, przekształcając się z literackiego horroru naukowego w kultową serię gier wideo.

Nowatorstwem Parasite Eve jest przeniesienie horroru (zagrożenia) z zewnątrz do wewnątrz. Co to znaczy? Wyobraź sobie, że potwór, coś bardzo nam obcego i jednocześnie wrogiego, w pełni skoncentrowanego na chęci całkowitej eliminacji gatunku ludzkiego, nie jest czymś, co czai się gdzieś w mroku, a my musimy przed nim uciekać. Nie, potwór ten tkwi w nas samych, w naszych komórkach – jest obecny w każdej jednej komórce, która tworzy nasze ciała i - chce naszego unicestwienia. Naszym wrogiem jest nasze własne mitochondrium komórkowe. I jak przed nim uciec? Każda komórka krzyczy nienawiścią i żądzą zadania mordu swojemu właścicielowi, który jest dla niej ograniczeniem, więzieniem. Ta bezsilność, gdy patrzysz na swoje ręce lub odbicie twarzy w lustrze i widzisz je, jako zbiór pałających żądzą zagłady komórek i nic nie możesz z tym zrobić. O tym właśnie jest książka Hideaki Seny.
 

Jednak większość z nas pamięta "Parasite Eve" wcale nie z książki. Również wcale nie z filmu, który ukazał się rok po opublikowaniem powieści i był jej dość wierną adaptacją. Pamiętamy ten tytuł końca lat 90-tych z PSX-a. "Parasite Eve" stała się synonimem innowacji w gatunku survival horror i RPG. Jej unikalne połączenie naukowego tła, głęboko osadzonego w biologicznej fikcji naukowej, oraz gameplay łączący najlepsze elementy survival-horrorów (Resident Evil) z elementami RPG uczyniło z niej innowacyjny majstersztyk. Seria ta mając swe nowatorskie początki, jako powieść i przechodząc przez różne formy adaptacji, nie tylko wzbogaciła gatunek survival horror o świeże pomysły, ale również przyczyniła się do ewolucji gier RPG, pokazując, jak głęboka narracja i naukowe niuansy mogą wzbogacać doświadczenia graczy. Dzisiejszy artykuł nie będzie recenzją ani książki ani gry, będzie raczej rozważaniem o treściach zawartych w książce, filmie i grze – o tym, jak wyglądają i co oznaczają teraz, po ponad 20 latach od pierwszego wydania. Bo nawet jeśli utwór się przez 20 lat nie zmienił, my się przecież zmieniliśmy i co innego teraz w nim dostrzeżemy.

Nazwa serii i jej znaczenie

Nazwa "Parasite Eve" niesie w sobie złożone znaczenie, łącząc w sobie naukową fascynację i literacką metaforę. Pochodzenie tej nazwy bezpośrednio nawiązuje do głównego antagonisty serii – mitochondrium, które w kontekście narracji, staje się "pasożytem" zmieniającym swoich ludzkich gospodarzy w chaotyczne, zmutowane i mordercze formy życia. "Eve" z kolei, symbolizuje zarówno biblijną Ewę lub Ewę mitochondrialną, jako matkę wszystkich żyjących, jak i nowy początek dla życia na Ziemi, gdzie mitochondria (albo organizmy przez nie utworzone) zamiast ludzi, dominują na szczycie ewolucyjnego łańcucha pokarmowego. Nazwa ta odzwierciedla więc dwoistość natury życia – jego zdolność do tworzenia i niszczenia, podkreślając kluczowe pytanie o granice współistnienia i konfliktu między różnymi formami bytu.

Dodatkowo, słowo Eve może mieć tutaj drugie znaczenie, czyli "przeddzień", czy "wigilia". Tu, można rozumieć to słowo, jako specjalny dzień "pasożytów", czyli mitochondrium komórkowego, przeddzień tego, jak przejmują władzę nad swoimi dotychczasowymi panami - ludźmi, zwierzętami.

Główne motywy serii oscylują wokół nauki, horroru i filozofii. "Parasite Eve" bada skomplikowane relacje między ludzkością a jej własnym, biologicznym dziedzictwem, zadając pytania o naturę współzależności i możliwości istnienia alternatywnych ścieżek ewolucji. Motyw rebelii mitochondriów wobec ich gospodarzy ludzkich służy jako metafora głębszych rozważań na temat autonomii, wolnej woli oraz nieprzewidywalności życia. Oprócz tego, seria dotyka kwestii tożsamości, przemiany i przetrwania, biorąc pod uwagę zarówno indywidualne losy bohaterów, jak i kolektywny los ludzkości. Poprzez połączenie naukowej precyzji z elementami fantastycznymi, "Parasite Eve" stanowi unikalne połączenie gatunków, oferując graczom i czytelnikom bogatą, wielowarstwową opowieść.

Zajrzyjmy jeszcze głębiej przez mikroskop…

"Parasite Eve" łączy elementy horroru z ciekawie przedstawioną naukową spekulacją, koncentrując się na mitochondriach - organellach komórkowych, które pełnią kluczową rolę w produkcji energii w komórkach eukariotycznych. Powieść Hideaki Seny oraz kolejne adaptacje wykorzystują naukowe hipotezy dotyczące ewolucji mitochondriów, ich pochodzenia i potencjalnej przyszłości, tworząc na ich bazie fabułę pełną napięcia i niepewności. I robią to wyjątkowo przekonująco (tylko pamiętajmy: to są spekulacje i w najlepszym wypadku hipotezy naukowe, nie obowiązujące teorie).

Biologiczne filary „Parasite Eve”

Teoria endosymbiotyczna

Jednym z najważniejszych koncepcji naukowych, na których opiera się "Parasite Eve", jest teoria endosymbiotyczna. Zaproponowana przez Lynn Margulis w latach 60. XX wieku, teoria ta sugeruje, że mitochondria (oraz chloroplasty w przypadku roślin) były niegdyś wolno żyjącymi prokariotami, które zostały wchłonięte przez większe komórki eukariotyczne. W wyniku endosymbiozy, te dawne prokarioty stały się niezbędnym elementem komórek gospodarza, odpowiedzialnym za produkcję ATP - uniwersalnego nośnika energii. "Parasite Eve" bierze tę teorię za punkt wyjścia do spekulacji o możliwości "buntu" mitochondriów przeciwko swoim ludzkim gospodarzom.

Hipoteza "Mitochondrialnej Ewy"

Inną naukową koncepcją, która ma wpływ na fabułę "Parasite Eve", jest hipoteza "Mitochondrialnej Ewy". Zaproponowana przez genetyków takich jak Rebecca Cann, Mark Stoneking i Allan Wilson w 1987 roku, opiera się ona na badaniach mitochondrialnego DNA (mtDNA), które są przekazywane z pokolenia na pokolenie przez linie matki. "Mitochondrialna Ewa" to hipotetyczna wspólna przodkini wszystkich żyjących obecnie ludzi, sugerując, że możemy śledzić nasze matrylinearne pochodzenie do jednej kobiety żyjącej w Afryce kilkaset tysięcy lat temu. W "Parasite Eve", ten motyw jest przekształcony w narrację o nowym początku ludzkości, tym razem zdominowanej przez mitochondria.

Ewolucja i koewolucja

Seria bada również ogólne koncepcje ewolucji i koewolucji, wykorzystując je do zbudowania hipotetycznego scenariusza, w którym mitochondria mogłyby ewoluować w sposób umożliwiający im przejęcie kontroli nad ludzkim ciałem. W "Parasite Eve", mitochondria nie są już tylko "elektrowniami komórkowymi", ale inteligentnymi bytami zdolnymi do manipulowania swoim środowiskiem na nieznane dotąd sposoby. Choć jest to czysta fikcja naukowa, podnosi ciekawe pytania o naturę symbiotycznych relacji i potencjalne konsekwencje długoterminowej koewolucji gatunków.

Książka (1995)

Hideaki Sena, japoński farmakolog i pisarz, jest autorem powieści "Parasite Eve", która zadebiutowała w 1995 roku. Jako absolwent i późniejszy pracownik naukowy na Uniwersytecie Tohoku, Sena łączy swoją wiedzę biochemiczną z pasją do pisania, co zaowocowało stworzeniem jednego z bardziej unikatowych dzieł w dziedzinie science fiction i horroru. Jego debiutancka powieść szybko zyskała uznanie zarówno wśród czytelników, jak i krytyków, stając się kamieniem milowym w literaturze japońskiej i inspiracją dla wielu twórców na całym świecie.

"Parasite Eve" opowiada historię o Mitochondrialnej Ewie, inteligentnym bycie, które zamierza przejąć kontrolę nad światem poprzez manipulowanie ludzkim DNA. Główny wątek skupia się na Toshiakim Nagashimie, naukowcu badającym mitochondria, który po tragicznej śmierci swojej żony, Kiyomi, odkrywa, że jej komórki nadal wykazują aktywność. Badania te prowadzą go do odkrycia niepokojącej prawdy o potencjale mitochondriów do przejęcia kontroli nad ludzkim ciałem i umysłem. Sena bada granice nauki, etyki i ludzkiej egzystencji, tworząc opowieść, która jest zarówno przerażająca, jak i głęboko filozoficzna.

"Parasite Eve" nie tylko zdefiniowała nowy gatunek w literaturze, ale również stała się fundamentem dla serii gier wideo, filmu i mangi, rozszerzając swoje wpływy poza granice literatury. Książka Seny zainspirowała Square Enix do stworzenia gry na PlayStation w 1998 roku, która łączyła elementy RPG z survival horrorem, tworząc zupełnie nowe doświadczenie dla graczy. Ta adaptacja nie tylko umocniła "Parasite Eve" jako ważny element popkultury, ale również pokazała, jak naukowe i filozoficzne tematy mogą być eksplorowane w interaktywnych mediach. Wpływ książki jest widoczny w sposobie, w jaki późniejsze adaptacje podchodzą do opowiadania historii, łącząc naukę z elementami fantastycznymi i horroru.

Film (1997)

Film "Parasite Eve", wydany w 1997 roku, to japońska adaptacja kinowa powieści Hideaki Seny, przenosząca mroczną i skomplikowaną historię z kart książki na ekran. W filmie śledzimy losy głównych postaci, które zmagają się z tajemniczą siłą, mającą swoje źródło w mitochondriach - organellach odpowiedzialnych za produkcję energii w komórkach ludzkich. Podobnie jak w książce, narracja skupia się na niebezpieczeństwie, jakie mitochondria mogą stanowić, gdy zaczną działać na własną rękę. Elementy thrilleru naukowego mieszają się z horrorem, tworząc opowieść o walce o przetrwanie ludzkości w obliczu wewnętrznego zagrożenia. Film zachowuje podstawowe założenia fabularne i główne wątki powieści, starając się oddać ducha oryginału poprzez wizualne przedstawienie konfliktu między ludźmi a ich "wewnętrznymi wrogami".
 

Różnice między książką a filmem "Parasite Eve" wynikają głównie z ograniczeń czasowych i środków dostępnych w medium filmowym, co skutkuje uproszczeniem niektórych aspektów fabuły i postaci. Film, choć wierny kluczowym elementom narracyjnym książki, nieco modyfikuje rozwój postaci i dynamikę wydarzeń, aby lepiej pasowały do formatu filmowego. Szczególnie zauważalne jest to w sposobie przedstawienia naukowego tła historii oraz w głębi psychologicznej postaci bohaterów. W adaptacji filmowej położono większy nacisk na wizualne i dramatyczne aspekty konfliktu, podczas gdy książka oferuje bardziej szczegółowe eksploracje naukowe i filozoficzne zagadnienia. Pomimo tych różnic, film "Parasite Eve" stanowi interesujące uzupełnienie oryginalnej opowieści, przekładając jej złożone idee na język kinematografii. Można go jednak traktować tylko tak – jako uzupełnienie książki, nioe jako samodzielny byt, bo niestety, bez głębi psychologicznej oraz filozoficzno-naukowych rozważań sam w sobie staje się tylko akcją.

Gra "Parasite Eve" (1998) na PSX

"Parasite Eve" na PlayStation, wydana w 1998 roku przez Square (obecnie Square Enix), jest unikalną hybrydą gatunków RPG i survival horror ze statycznymi kamerami rodem z Resident Evil, przenoszącą graczy do zainfekowanego Manhattanu. W grze wcielamy się w Ayę Brea, nowojorską policjantkę, która podczas premiery opery w Carnegie Hall odkrywa, że posiada niezwykłą odporność na przerażające zjawisko, które zamienia ludzi w amorficzne potwory. Aya szybko dowiaduje się, że za tajemniczymi wydarzeniami stoi Mitochondrialna Ewa, istota dążąca do zainicjowania nowej ery w ewolucji, w której mitochondria dominują nad ludzkimi gospodarzami. Rozpoczyna się walka z czasem, by powstrzymać Eve i odkryć prawdę o przeszłości bohaterki, co okazuje się kluczem do zrozumienia i potencjalnego zatrzymania zagrożenia.

Mechanika gry "Parasite Eve" stanowiła innowację na rynku gier wideo, mieszając elementy typowe dla gier RPG, takie jak rozwój postaci, system „magii” (tutaj pod postacią umiejętności mitochondrialnych) i eksplorację, z intensywną akcją i elementami survival horroru. System walki opierał się na aktywnym czasie bitew (ATB), pozwalając graczom na ruch po planszy podczas oczekiwania na możliwość ataku lub użycia umiejętności, co dodawało dynamiki, której brak było w tradycyjnych turowych potyczkach. Ponadto, gra wprowadziła system modyfikacji broni i pancerza, dając graczom możliwość dostosowania swojego wyposażenia do preferowanego stylu gry – dziś oczywistość, wtedy niekoniecznie.

"Parasite Eve" miała znaczący wpływ na rozwój gatunku gier wideo, łącząc narrację godną horroru naukowego z mechanikami RPG, tworząc niezapomniane i głęboko angażujące doświadczenie. Była jedną z pierwszych gier, które z powodzeniem zastosowały tak złożone połączenie gatunków, otwierając drogę dla przyszłych hybryd i eksperymentów. Jej sukces przyczynił się do większej otwartości deweloperów i graczy na eksplorowanie nowych możliwości w projektowaniu gier, poszerzając pojęcie tego, co jest możliwe w ramach interaktywnej rozrywki. "Parasite Eve" nie tylko wzbogaciła gatunek survival horror o nowe pomysły, ale także pokazała, jak głęboka narracja i tło fabularne osadzone we współczesnej nauce mogą wzbogacić doświadczenia graczy, stając się ważnym przykładem innowacyjności w grach wideo.

Gra "Parasite Eve 2" (1999) na PSX

"Parasite Eve 2", wydana w 1999 roku na PlayStation, kontynuuje historię Ayi Brea, która teraz pracuje dla FBI w specjalnej jednostce MIST zajmującej się zwalczaniem mutantów stworzonych przez mitochondria. Akcja gry przenosi się z Manhattanu do fikcyjnego miasteczka w Nevadzie - Dryfield, a także tajnej bazy rządowej, gdzie Aya staje przed nowym wyzwaniem: seria niewyjaśnionych incydentów związanych z mitochondriami wymaga jej interwencji. W trakcie gry odkrywamy, że za zdarzeniami stoi głębszy spisek, który zagraża nie tylko Ayi, ale całej ludzkości. Fabuła "Parasite Eve 2" zagłębia się w tajemnice mitochondriów, eksplorując nowe aspekty ewolucji tych organelli i ich wpływ na ludzkość, jednocześnie rozwijając postać Ayi i jej relacje z nowymi NPCami.

W porównaniu do pierwszej części serii, "Parasite Eve 2" wprowadza zmiany w mechanice gry, przesuwając akcenty bliżej klasycznego survival horroru, z większym naciskiem na elementy akcji. Gra zrezygnowała z systemu aktywnego czasu bitew (ATB), znanego z poprzednika, na rzecz bardziej bezpośredniej kontroli nad postacią i akcji w czasie rzeczywistym. Elementy RPG zostały zachowane w formie rozwoju postaci i umiejętności, ale sposób prowadzenia walki stał się bardziej dynamiczny i wymagający od graczy większej zręczności. "Parasite Eve 2" oferuje także zwiększoną ilość zagadek do rozwiązania oraz bogatszą eksplorację, co oprócz urozmaicenia rozgrywki nadaje grze jej unikatowego klimatu.

"Parasite Eve 2" została przyjęta z mieszanymi uczuciami przez fanów i krytyków. Z jednej strony, doceniono wysoką jakość grafiki, atmosferę gry i rozwiniętą fabułę, z drugiej zaś, zmiany w mechanice i przesunięcie akcentów w stronę gatunku survival horror spotkały się z pewnym rozczarowaniem miłośników oryginalnej mieszanki RPG i akcji. Mimo to, "Parasite Eve 2" zachowała status kultowej gry, będąc ważnym elementem serii i przedstawiając kolejny rozdział w ewolucji tego unikalnego połączenia gatunków. Gra ta umacnia uniwersum "Parasite Eve", dodając nowe warstwy do jego bogatej mitologii i potwierdzając serię jako znaczący wpływ na rozwój gier wideo.

"The 3rd Birthday" (2010) - "trójka" na PSP

"The 3rd Birthday", znana nieoficjalnie jako trzecia część serii "Parasite Eve", stanowi znaczący odstęp od swoich poprzedników pod względem zarówno fabuły, jak i mechaniki. Gra została wydana na PSP i wprowadza Aya Brea w zupełnie nowym kontekście, mieszając elementy akcji, strzelanek i RPG. W "The 3rd Birthday" Aya ma zdolność "przeskakiwania" pomiędzy ciałami, co pozwala na innowacyjny sposób interakcji z otoczeniem i rozgrywką. Gra ta odbiega od klasycznego klimatu survival horroru, skupiając się bardziej na szybkiej akcji i rozbudowanej fabule z elementami science fiction. Na tym skończymy opis tej odsłony - autor musi przyznać ze smutkiem, że nie miał jeszcze okazji bezpośrednio zagrać w tę część więc opiera się tylko na opiniach innych…

Dlaczego nie ma jeszcze "Parasite Eve 4"?

Spekulacje na temat "Parasite Eve 4" krążą wśród fanów od lat, budząc nadzieje na odświeżenie i powrót do źródeł serii. Wśród przyczyn braku kolejnej części często wymienia się zmiany w branży gier wideo, ewolucję preferencji graczy oraz kierunki rozwoju wydawcy, Square Enix, który skupia się na innych dużych projektach i franczyzach. Mimo to, istnieje grupa wiernych fanów, którzy wciąż liczą na kontynuację serii, mając nadzieję, że "Parasite Eve 4" połączyłaby najlepsze aspekty poprzednich części z nowoczesną grafiką i mechaniką gry.

Oczekiwania fanów względem ewentualnej nowej części serii są zróżnicowane, ale wiele z nich skupia się na powrocie do korzeni survival horroru z mocnymi elementami RPG, a także na dalszym rozwijaniu historii policjantki Ayi Brea. Współcześni gracze pragną także większej głębi narracyjnej i rozbudowanego świata gry, który łączyłby intrygującą fabułę z innowacyjną rozgrywką. Niektóre głosy sugerują, że powrót serii mógłby skorzystać z obecnych trendów w grach, takich jak otwarte światy czy zaawansowane systemy decyzyjne wpływające na rozwój fabuły.

Choć na chwilę obecną "Parasite Eve 4" pozostaje w sferze spekulacji, rosnące zainteresowanie remakami i kontynuacjami klasycznych gier może zachęcić Square Enix do ponownego rozważenia przyszłości tej kultowej serii. Fanów nie brakuje, a ich oczekiwania i nadzieje mogą w końcu zaowocować odrodzeniem "Parasite Eve" dla nowego pokolenia graczy.

Harmonia i porządek

Seria "Parasite Eve" wyróżnia się na tle innych gier swoim oryginalnym wątkiem głównym, który zawdzięcza swojemu pochodzeniu – powieści Heideaki Seny. Centralnym motywem jest złożona relacja między ludźmi a ich własną biologią, gdzie mitochondria, podstawowe elementy naszego bytu, stają się źródłem niezwykłej mocy, ale też potencjalnego zagrożenia. Ta dwuznaczność wpisuje się w szersze pytania o naturę ludzkości i to, co ostatecznie definiuje nas jako gatunek. W kontekście kulturowym, seria "Parasite Eve" eksploruje japońskie pojęcia równowagi i harmonii, przeciwstawiając je z chaosem i katastrofami, które mogą się wydarzyć, gdy ludzie nie potrafią zachować umairu i dążą do przekroczenia barier, których przekroczyć nie powinni.

Japońskie tło serii "Parasite Eve" wpływa na jej estetykę i narrację, wplatając elementy tradycyjnej kultury i filozofii w nowoczesną fabułę o naukowych eksperymentach i biologicznym katakliźmie. Silna więź z naturą i postrzeganie ludzkiego ciała jako części większego, kosmicznego porządku są obecne w sposobie, w jaki seria przedstawia współzależność między różnymi formami życia. Ponadto, motywy te odzwierciedlają japońskie poczucie efemeryczności i ciągłej zmiany, co jest widoczne w dynamicznym rozwoju postaci i świata przedstawionego a przede wszystkim – w tym, jak ukazany jest sam organizm człowieka.

"Parasite Eve" jest również jednym z tych dzieł japońskich, które przedstawiają silne i złożone postaci kobiece, które odgrywają kluczowe role w rozwoju fabuły. Aya Brea, główna bohaterka serii, jest postacią ciekawie przedstawioną, której siła, determinacja oraz wrażliwość czynią z niej nie tylko bohaterkę w walce z biologicznym zagrożeniem, ale także medium do eksploracji głębszych, osobistych i filozoficznych tematów. Przedstawienie kobiet w "Parasite Eve" podkreśla ich wpływ na otaczający świat, odwracając tradycyjne motywy „damy w opałach” i zamiast tego ukazując je jako aktywne uczestniczki w kształtowaniu swojego losu, swego rodzaju „twardzielki” tej opowieści.

Podsumowanie

"Parasite Eve" zyskała status kultowego dzieła, wpisując się w bogatą tradycję japońskiego horroru i science fiction. Seria ta łączy w sobie naukowe tło z elementami nadnaturalnymi, czyniąc z niej wyjątkową opowieść, która zręcznie balansuje między oryginalnym horrorem a wciągającym sci-fi. W ten sposób "Parasite Eve" nawiązuje do japońskiego podejścia do horroru, które często akcentuje niewidzialne, wewnętrzne zagrożenie, zamiast opierać się na zewnętrznych monstrach. W kontekście science fiction, gra eksploruje skutki biotechnologicznych i genetycznych eksperymentów, co odzwierciedla współczesne obawy związane z szybkim postępem naukowym, będąc jednocześnie komentarzem do debaty na temat granic ingerencji człowieka w naturę.

Wpływ "Parasite Eve" na inne dzieła kultury jest niezaprzeczalny, zarówno w Japonii, jak i na świecie. Seria ta inspirowała twórców gier, filmów i literatury, zachęcając do eksploracji podobnych tematów związanych z biologią i ewolucją w ramach gatunku horroru i science fiction. Jedną z zaskakujących ciekawostek jest to, że "Parasite Eve" była jedną z pierwszych gier, które zastosowały pełnoprawną orkiestrową ścieżkę dźwiękową, co przyczyniło się do dalszego rozwoju muzycznej strony gier wideo. Swoją drogą kompozytorką muzyki do Parasite Eve był nie kto inny, a Yoko Shimomura – autorka muzyki do wielu Final Fantasy oraz między innymi do Kingdom Hearts.

"Parasite Eve" pozostaje nie tylko ważnym punktem odniesienia dla gatunku horroru i science fiction, ale również przykładem, jak gry wideo mogą łączyć w sobie głęboką narrację z innowacyjną rozgrywką. Seria ta pokazuje, że gry mogą być nie tylko formą rozrywki, ale również medium do przekazywania skomplikowanych idei i prowokowania do refleksji na temat naszej rzeczywistości i miejsca człowieka w świecie, zdominowanym przez postęp naukowy. Dla Czytelników, którzy nie mieli lata wcześniej styczności z tą serią, mogę polecić w pierwszej kolejności powieść – która nadal jest akutalna i dziś, tak samo jak 20 lat temu, prowokuje do rozmyślań nad tym, jak zbudowany jest nasz organizm i co to tak właściwie znaczy?

Sprawdź podobne artykuły:

Tekken spotyka Mangę, a ta mu odpowiada: Wzajemne inspiracje i wpływy pomiędzy światem Tekkena a anime.

Akira Yamaoka: Kompozytor mroku w Silent Hill

Co łączy Mortal Kombat, Naruto i japońskich rolników? – Sprawdźmy śmiertelne kunai

Japoński folklor w grze Shin Megami Tensei: grając w Personę w rytmach shinto

Final Fantasy VII: Mangowe i japońskie motywy w grze

Redaktor naczelny

 Pasjonat kultury azjatyckiej z głębokim uznaniem dla różnorodnych filozofii świata. Z wykształcenia psycholog i filolog - koreanista. W sercu programista (gł. na Androida) i gorący entuzjasta technologii. W chwilach spokoju hołduje zdyscyplinowanemu stylowi życia, głęboko wierząc, że wytrwałość, nieustający rozwój osobisty i oddanie się swoim pasjom to mądra droga życia.

Osobiste motto:

"Najpotężniejszą siłą we wszechświecie jest procent składany." - Albert Einstein (prawdopodobnie)

  Mike Soray

     (aka Michał Sobieraj)

Napisz do nas...

Ciechanów, Polska

dr.imyon@gmail.com

___________________

inari.smart

Chcesz się podzielić swoimi przemyśleniami czy uwagami o stronie lub apce? Zostaw nam wiadomość, odpowiemy szybko. Zależy nam na poznaniu Twojej perspektywy!